jest to nowe podejście terapeutyczne, które integruje nurt poznawczo–behawioralny, psychodynamiczny oraz Gestalt. Chociaż wywodzi się z nurtu poznawczo–behawioralnego, to czerpie to, co najbardziej efektywne z innych podejść. Swoje korzenie ma także w teorii przywiązania Bowlby’ego, która zakłada, że niezaspokojone potrzeby emocjonalne dziecka mają negatywny wpływ na jego rozwój. Celem terapii schematu jest pomoc pacjentom w zaspokojeniu podstawowych potrzeb emocjonalnych. Kluczowe kroki w realizacji tego celu to uczenie się, aby zatrzymać błędny styl radzenia sobie i tryby, które blokują kontakt z uczuciami