Osobowość Borderline - chwiejna emocjonalnie
Dzieciństwo w dużym stopniu rzutuje na całe nasze życie. Wszystko zależy od tego, czy nasz styl przywiązania do obiektu był ufny czy też nieufny. Osoby wychowywane w ufnym w stylu przywiązania do obiektu (zazwyczaj matki) z reguły są szczęśliwe w życiu dorosłym. Tworzą szczęśliwe związki i przejawiają w relacjach mniej zachowań neurotycznych i lękowych. Osoby wychowywane w nieufnym w stylu mają większy lęk przed odrzuceniem i samotnością. Mają silniejsze mechanizmy kontroli partnera. Biologicznie, każdy ssak ma wbudowany głęboki mechanizm odruchów przywiązania. Zaspokojenie lub deprywacja tej potrzeby rzutuje na całe życie oraz na wzorzec budowania związków.
Rola matki w życiu dziecka
Dziecko zaniedbane emocjonalnie, pozostawione samo sobie, chore lub głodne, zawsze będzie na początku próbować aktywizować system przywiązania. Innymi słowy będzie domagać się kontaktu z obiektem (matką). Wczesnodziecięce doświadczenia dziecka z obiektem mają wpływ na kształtowanie się jakości i ilości połączeń neuronalnych w ośrodkowym układzie nerwowym dziecka. A więc dziecko w relacji z matką czułą, czujną, empatyczna, dostrajającą się do emocji dziecka, ma dobry grunt do prawidłowego rozwoju mózgu. Natomiast, jeżeli opiekun dziecka jest nieprzewidywalny, sprzeczny w swoich emocjach i zachowaniach, zimny i zdystansowany do dziecka, wówczas podopieczny nie może w swojej świadomości stworzyć zintegrowanego obrazu opiekuna.
Kocham cię i nienawidzę. Nie zostawiaj mnie – odejdź. Widzę w twoich oczach podejrzliwosć , na pewno mnie nie kochasz.
Dziecko w takim przypadku postrzega siebie jako osobę nie godną miłości i szacunku. W umyśle dziecka rodzi się myśl, że nie zasługuje na miłość i szacunek. W przypadku braku dostępności obiektu różne dzieci różnie reagują. Niektóre dzieci płaczą i domagają się usilnie kontaktu z matką. Inne dzieci nie pokazują żadnych emocji, nie szukają matki, nie wykazują żadnego zainteresowania, tworząc unikający styl. Po powrocie matki udają, że nic się nie wydarzyło. Nie wykazują żadnego zainteresowania matką ( unikający styl ). Trzecia grupa to dzieci które szukają matki. Gdy odnajdą, podchodzą do niej, ale jednocześnie są złe na obiekt, uciekają od niej, zachowują się agresywnie, po czym znowu się przybliżają ( ambiwalentny styl ).
Style przywiązania dziecka z obiektem
W momencie gdy styl przywiązania jest zaburzony, dziecko zamyka się na eksplorację świata. Całą swoją energię skupia na szukaniu i kurczowemu utrzymywaniu bliskości z obiektem. Dzieci o lękowo – unikającym w stylu przywiązania, pozornie udają, że brak obecności matki nie stwarza dla nich żadnego problemu. Natomiast na poziomie somatycznym bardzo mocno ten stan przeżywają. W przypadku ambiwalentnego stylu przywiązania, dzieci wykazują lęk przed bliskością z matką, a zarazem lęk przed odrzuceniem przez matkę. I tak kształtuje się schemat osobowości borderline typu – nienawidzę cię, nie odchodź. Zważywszy na różne style przywiązania, dzieci później jako osoby dorosłe wchodzą w związki na zasadzie pierwotnej relacji z obiektem. Łatwo się domyślić jak funkcjonują w związkach, kiedy nie miały bezpieczeństwa w dzieciństwie. Często kurczowo trzymają się obiektu, kontrolują go lub unikają. W innych przypadkach zbliżają się do obiektu po czym bardzo szybko oddalają się , czyli jednoczesna postawa – kocham i nienawidzę.
Skutki braku bezpiecznej relacji z matką
Badania wykazują, iż osoby o bezpiecznym w stylu przywiązania lepiej oceniają swoich partnerów. rzadziej krytykują, rzadziej zdradzają i lepiej realizują się w życiu seksualnym. Osoby spoza bezpiecznego stylu przywiązania częściej krytykują swoich partnerów, częściej są niezadowolone i nadmiernie doszukują się wad i niedoskonałości w partnerze. W życiu seksualnym są bardziej zahamowane i sztywne.
Osoby z ambiwalentnym stylem przywiązania uważają, że ich partnerzy za mało się im poświęcają i nie są zbyt blisko. Osoby takie czują ciągły niedosyt miłości i ciągle szukają dowodów na to, czy partner ich kocha idealną miłością. Partnerzy w takich związkach nader często są testowani i muszą zawsze udowadniać swoją miłość i poświęcenie. Osoby o ambiwalentnym stylu przywiązania potrafią jednego dnia bardzo mocno kochać, a drugiego dnia silnie nienawidzić, jednocześnie przejawiając silny lęk przed porzuceniem i samotnością.
Cdn…